Direct na de finish van de 48e L’Avant Sylvestrecross moet Damian Verkooijen (12) even bijkomen. De D-junior van AVR’69 is diep moeten gaan voor zijn twaalfde plaats. Hij gaat even zitten, met de rug leunend tegen een boom. “Het was een goede wedstrijd”, vertelt hij later, als hij is bijgekomen. “Alleen heb ik de laatste dagen wat last van m’n keel en daardoor tijdens de wedstrijd met de ademhaling. Ook het parcours vond ik best wel zwaar, met veel van die hoge bergen.”
Later op de dag sluit zijn jongere broer Dylano (10) met de tiende plaats bij de A-pupillen een lange wedstrijddag af. “Het ging best goed, wel had ik wat moeite met die heuveltjes”, vindt ook hij na afloop. “Op de rechte stukken ging het beter, verder was het een beetje modderig en hobbelig.”
Op Tweede Kerstdag zullen ze in de Oirschotse Auwjoarscross aan de start staan: “In principe doen we aan alle crossen van het Kempische circuit mee.”
Crossen, maar vooral hoogspringen
Zo’n twee jaar geleden zijn beiden via hun stiefvader Peter Roest bij AVR’69 terecht gekomen. Ze doen veel mee aan wedstrijden, ook ’s zomers. “Hoogspringen en vortex werpen doe ik graag”, antwoordt Dylano op de vraag wat hem bevalt bij de atletiek. Maar kan hij dat dan ook goed? “Hartstikke goed”, vindt hij zelf, terwijl zijn gezicht in de glimlachstand springt. “Laatst heb ik heb ik met de vortex 34 meter geworpen. Het crossen vind ik ook leuk, maar dat vind ik wel erg van het soort parcours afhangen.”
Damian doet ook mee aan de meeste crossen, maar noemt vooral ook het hoogspringen en hordenlopen. Maar is er dan een wedstrijd waar hij met veel plezier aan terugdenkt? Damian moet heel even nadenken: “Laatst, in oktober, heb ik voor het eerst over 1,25 meter hoog gesprongen, nadat ik lang op 1,20 meter was blijven hangen. Daar ben ik best wel trots op.”
Doel in de atletiek
En hebben beide broers ook een doel in de atletiek? Dylano, kort maar krachtig: “Ik zou wel eens eerste willen worden.” Net als zijn broer Damian traint hij twee keer per week. “Ik zal wel wat beter willen worden op de horden”, vervolgt Damian. Daarvoor is de hulp trainers natuurlijk onmisbaar. Op het gevaar af andere trainers te passeren, maar is er ook een favoriete trainer? “Mag ik beginnen?”, steekt Dylano meteen zijn vinger omhoog. “Peter”, zegt hij stellig, terwijl hij zijn stiefvader aankijkt. Peter Roest, al vier jaar lid van AVR’69, probeert dat te relativeren. “We werken met een heel team van trainers, verdeeld over de dinsdag en de donderdag. Zelf ben ik donderdags assistent-trainer.” De trainers van Damian zijn Yvonne Klesser, Loes Janssen, Ben Lathouwers en Ben Maas.
Afsluitend zijn alle drie het over een ding hartgrondig eens: “AVR’69 is een hele leuke club om bij te horen.”
Foto: Dylano (links) en Damian Verkooijen (Foto, Edwin Pijnenburg)
Tekst: Pieter Grootes
