• Asterix cross
  • Oirschot cross
  • GM Baanwedstrijd
  • Prijzen Circuit 14
  • Brabantse Kampioenschappen

Paul Bekers, microfonist tijdens de Witvencross en zelf GVAC’er in hart en nieren, hoefde niet lang na te denken over de vraag wie het best zijn of haar verhaal kon doen over de start van de Runamine Kempische Cross Competitie. Een deelnemer van GVAC, de organiserende vereniging, lag daarbij het meest voor de hand. Ogenschijnlijk zonder na te denken baant hij zich een weg door de vele toeschouwers, recht op zijn doel af: Tamara Renders. Een interview voor de website? “Maar ik weet niet zeker of ik ze allemaal wel loop”, probeert ze nog. Maar Paul Bekers is resoluut: “Je hebt vandaag toch meegelopen, punt uit.” Dan geeft ze zich gewonnen en tovert de eerste van vele glimlachen tevoorschijn. Het onderstreept haar enthousiasme voor haar trainingsgroep bij GVAC, het lopen, lopen en nog eens lopen.

Tóch GVAC

Maar vanwaar dan toch die onzekerheid of ze wel zes van de acht crossen van het circuit kan meelopen? Het antwoord blijkt de Liefde te zijn, die de 25-jarige naar Arnhem voerde: “Daar wonen we nu samen.” Niet direct naast de deur, beseft de atlete, die in het dagelijks leven in het maatschappelijk werk werkzaam is. Toch heeft ze nooit overwogen zich in Arnhem bij een atletiekclub aan te sluiten. “Daarvoor heb ik het in Veldhoven bij ons gezellige MILA-trainingsgroepje veel te veel naar mijn zin”, zegt Tamara, terwijl de zoveelste glimlach verschijnt. Haar trainer Pieter van Esch glimt van trots. Al ruim tien jaar traint hij op de Veldhovense atletiekbaan dinsdag- en vrijdagavond een groep van vijftien tot twintig atleten, van D-junioren tot masters. “Ze krijgen ieder wel hun eigen programma voor de interval”, benadrukt de uit Oirschot afkomstige trainer nog. “Enkele weken geleden hebben we met z’n allen nog een trainingsweekend op de Brunssummerheide gehad.”

Tot haar spijt moet Tamara de dinsdagavond meestal laten vallen. “Ik train dan in Arnhem, maar vrijdags ben ik altijd wel in Veldhoven op de baan te vinden. Dan zien m’n ouders me ook nog eens.”

Enthousiasme

Maar dan is er toch nog de vraag aan Paul Bekers, waarom hij juist Tamara aanwees. “Vooral door haar enthousiasme. Zelf heb ik haar nog als pupilletje getraind, vandaar.” Maar heeft ze zelfs dan nooit een andere sport overwogen? “Nee”, antwoordt ze resoluut. “Als pupil moest je natuurlijk ook technische nummers doen, maar toen al wist ik dat het lopen zou worden.” Het lopen, dat was dan de 800 of 1500 meter of een uitstapje naar de steeple of zelfs de halve marathon. “Zolang het maar leuk is, zoals het crossen. Dat doe ik toch het liefst.” Ze ziet zichzelf dan ook niet als een topper, hoewel er na enig aandringen toch nog een niet onverdienstelijke 800 meter-tijd van twee en een half minuut boven tafel komt.

En de Witvencross zelf dan? De vrijdagnacht ervoor had ze de Bergrace by Night in Wageningen nog gelopen. “Dat was ruim 10 kilometer voluit, geen optimale voorbereiding dus. Die voelde ik zondagmiddag nog wel. Maar ik vond het wel een leuk parcours”, sluit Tamara af. “Vorig jaar kwam ik door een blessure niet verder dan één of twee crossen van het circuit. Dat moet nu beter kunnen.”